مروری بر بررسی نشانگرهای هیستوپاتولوژیک در ماهی و صدف

طی دهه های گذ شته، انواع تغییرات هیستوپاتولوژیک در ماهی و صدف مشاهده شده ا ست که در کنترل آلودگی ا ستفاده می شوند. نشانگرهای زیستی، به عنوان سیگنالهای هشداردهنده در نظر گرفته میشوند، که ممکن است برای تشخیص زودهنگام اثرات بیولوژیکی پس از مواجهه با آلاینده مفید باشند و به نحوی تغییرات بلند مدت را پیشبینی کنند. اندازه گیری بایومارکرها در سطح سلولی، بیوشیمیایی و مولکولی میباشد که حضور آلاینده یا شدت پاسخ بیولوژیکی با قرار گرفتن در معرض آلاینده را نشان میدهد. تغییرات در سطوح ساده بیولوژیکی (مولکول، سلول و بافت) میتواند تغییرات در سطوح پیچیده تر مانند جمعیت، جامعه و یا اکو سیستم را پیشبینی کند. این مقاله مروری ا ست بر مبنای علمی، رابطه علت و معلولی، مزایا و محدودیتهای 14 ن شانگر زیستی هیستوپاتولوژیک سودمند، که کاربرد عملی هر نشانگر در برابر تعدادی از معیارهای عینی ازجمله ارتباط اکولوژیکی، حساسیت، ارتباط دوز-پاسخ، عوامل مداخله گر، مشکلات فنی و مقرون به صرفه بودن آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نشانگرهای زیستی ، بیماری ، ماهی ، صدف ، آلودگی