پایدارسازی گود به روش نیلینگ در خاک های دانه ای با سطح پایدار آب زیرزمینی

نیاز به ساخت ساختمانهای بلندمرتبه و سازه های زیرزمینی نظیر مترو در شهرهای بزرگ، اغلب نیازمند ایجاد گودهای عمیق در محیط شهری گردیده است. در این میان، بررسی رفتار این گودها، یکی از مسائل مهم در حوزه مهندسی ژئوتکنیک بوده است. آنچه در این رابطه مورد توجه است، احداث گودهای عمیق و نیمه عمیق در مجاورت ساختمانها است که میتواند خطراتی جدی را متوجه سازه های همجوار و انواع تاسیسات شهری سازد. این امر میتواند علاوه بر خسارات مالی و جانی، احساس عدم اطمینان برای همسایگان همراه داشته باشد. از مهمترین نکات مورد توجه در گودبرداری ها، لزوم طراحی سیستم سازه نگهبان مناسب بر اساس مبانی آیین نامه ای می باشد که در قالب تامین میزان ضریب اطمینان مناسب و کنترل تغییر شکلهای همجواریسرم میگردد. انتخاب روش مناسب پایدارسازی که بتواند پاسخگوی نیازهای اجرایی و الزامات قانونی باشد، یک نیاز اولیه برای اکثر پروژه ها خصوصا در گودبرداری های واقع در مناطق شهری میباشد. امروزه روشهای متفاوتی جهت پایدارسازی دیواره های گود مرسوم است که در این میان، روش میخکوبی (نیلینگ)، مورد توجه مهندسان ژئوتکنیک میباشد. در این تحقیق، آنالیزهای گسترده ای جهت بررسی رفتار دیوارهای پایدارسازی شده در خاکهای دانه ای و در ترازهای مختلف آب زیرزمینی با استفاده از روش نیلینگ انجام گردیده است. جهت تخمین مقدار تغییر شکل دیواره های گود، از مدل سازی عددی در نرمافزارهای PLAXIS، بهره گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش سطح آب زیرزمینی میزان ناپایداری و تغییر شکل افزایش میابد به گونه ای که در عمقهای بیش از 9 متر باید از روشهایی قویتر ی مانند ترکیبی از نیل و انکر استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری عمیق ، نیلینگ ، آب زیرزمینی ، خاک دانه ای ، المان محدود ، .PLAXIS