رابطه ی ذهن و زبان ابتهاج و حافظ
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 996
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI07_110
تاریخ نمایه سازی: 8 مرداد 1398
چکیده مقاله:
بسیاری از ادیبان و منتقدان ادبی، شعر هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) را بهترین نمونهی شعر حافظانه (شعر به پیروی از حافظ، و نه تقلید صرف از وی) میدانند. از این حیث، سیر مروارید غلتان شعر ابتهاج در دریای بیکران غزل حافظ با تکرار تصاویر و برداشتهای فرمالیستی آغاز میشود و تاثیر حافظ بر غزل سایه را میتوان در سطوح مختلف زبان و تصویر شعر ابتهاج مشاهده کرد. هم در محتوا و هم در ساخت. پیوند عمیقتر شعر ابتهاج و حافظ را میتوان با تحولات اجتماعی سیاسی دهه های 40 و 50 مرتبط دانست. جایی که سراینده ی شبگیر نیز مانند عموم شاعران هم عصر خود، از راحت کلامش میکاهد و به مجازها و استعارات روی می آورد و درنهایت، مانند اغلب شاعران، به سوی نماد کشیده میشود. سپس سایه جریان کلامی خود را از حافظ وام می گیرد و در این مسیر نه تنها موفق به ارائه ی تصحیح ارزشمند حافظ به سعی سایه می شود بلکه در برخی وجوه موفق به ارتقاء سبک شعری خاص حافظ نیز می گردد. مقاله ی حاضر، به بررسی رابطه ی ذهن و زبان این دو شاعر میپردازد.
نویسندگان
مصطفی توفیقی
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، گرایش آموزش زبان فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد،