بررسی هفت رمان نوجوان اثر محمدرضا یوسفی با رویکرد جامعه شناسی محتوا

محمدرضا یوسفی یکی از نویسندگان پرکار و موفق آثار کودکان است که تاکنون دویست اثر برای کودکان و نوجوانان پدید آورده است و در آنها به بیان دغدغه ها و مشکلات زندگی کودکان و نوجوانان توجه ویژهای داشته است. رمان های: ستاره ای به نام غول، آیدا دختر ماه، پسر فیروزه ای، وقت قصه مرا صدا کن، اگر بچه رستم بودم و داستان مانا، هفت رمان نوجوان است که یوسفی با توجه به مسائل اجتماعی و واقعیت های جامعه به نگارش درآورده است. سه رمان اول در فضایی روستایی و مرتبط با اقشاری از طبقات پایین تر اجتماع است و سه رمان بعدی در فضای شهری شده و امروزی جریان دارند. در این پژوهش تلاش شده تا بر اساس این تقسیم بندی، به بررسی اجتماعیات در این دو جامعه و تفاوتهایی که در متغیرهای: خرافات و باورهای عامیانه، دین و باورهای مذهبی، دعا و نفرین، ناسزاگویی، زنان، بازیها و طلاق دارند، بپردازد. بررسی محتوای این رمانها نشان میدهد که در سه رمان اول، باورهای عامیانه، دعا ونفرین و ناسزاگویی نمود بیشتری دارد، طلاق در رمان های دسته ی دوم بیشتر اتفاق افتاده است و زنان نیز در هر دو دسته رمان، از مردان ضعیف تر ظاهر شده اند.

کلیدواژه ها:

رمانهای نوجوان ، اجتماعیات ، محمدرضا یوسفی.