بررسی داستان رزم رستم و سهراب از شاهنامهی فردوسی با رویکرد سبکشناسی انتقادی

شاهنامه ی فردوسی مجموعه ای عظیم و جاودانه است که افکار پهلوانی و آثار شجاعت و مفاخر یک قوم را آشکار میکند. در این مجموعهی سترگ، بخشهای حماسی یکی از بهترین نمونه های تحقیق به شمار میرود. از این روی تحقیق در داستانها و یافتن ریشه و بنیاد آنها ضروری است و سبک شناسی انتقادی میتواند به شیوهای دقیق به این مساله بپردازد. در این مقاله که داستان رزم رستم و سهراب مورد بررسی قرار گرفته است، این پرسش را طرح نموده ایم که ایدئولوژی پنهان متن در رزم رستم و سهراب چیست چه مولفه های سبکی منجر به کشف آن میشود و ایدئولوژی پنهان متن چه کارکردی دارد این پژوهش به روش لایه ای انجام شده است. نخست بافت موقعیتی متن و سپس کانون سازی در روایت مورد تحلیل قرار گرفت و نیز خردلایه های واژگانی، نحوی و بلاغی به عنوان مولفه های سبکی مورد توجه واقع گردید و گفتمان مسلط و ایدئولوژی پنهان در متن مورد تحلیل قرار گرفت تا از این منظر بهتر بتوان به عمق اثر و اندیشه های نویسنده دست یافت. داستان رزم رستم و سهراب مسائلی چون میهن پرستی، دفاع از وطن، ترجیح وطن بر خواستهی فردی را در ابعاد گوناگون به نمایش میگذارد و نارضایتی نویسنده از طبقه ی حاکم آن روزگار را به ما میشناساند.

کلیدواژه ها:

رزم رستم و سهراب ، ایدئولوژی ، سبکشناسی انتقادی ، قدرت.