سیده مریم ابوالقاسمی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
سیده مهسا مهدویان - کارشناس ارشد ادبیات کودک ونوجوان دانشگاه شهید بهشتی تهران

ادبیات کودک و نوجوان،شاخه ای از ادبیات مل6تها،با همان نقش و کارکرد،اما مخاطبان خاص و متفاوت،یعنی کودک و نوجوان است. توجه به آنچه برای کودک و نوجوان، دغدغه نیاز و حتی چالش است،مهمترین منشا تولید محتوای آثار این شاخه از ادبیات است. از جمله مظاهر انتقال محتوا در ادبیات،و به ویژه ادبیات کودک،گونه داستان است. بررسی یک وضعیت،ارائه ی راهکار مناسب،توصیه و سفارش و ... در داستان،به صورت غیر مستقیم به مخاطب القا میشود.عناصر مشترک داستان در ادبیات کودک و نوجوان و بزرگسال،همانند پیرنگ شخصیت پردازی ، و .... یکسان و مشترک است. آنچه ادبیات کودک و نوجوان را، تبدیل به گونه ای متمایز تبدیل میکند،همراهی تصویر و متن ، البته متناسببا ژانر اثر و گروه سنی آن است.از جمله مهمترین مسائل مطرح شده در ادبیات خاص نوجوانان، در سرتاسر دنیا ،مسئله بحران شخصیت و اعتماد به نفس در نوجوانان است.کتاب خود دوست داشتنی من اثر داستانی برای گروه سنی نوجوانان است که در آن شخصیت اصلی داستان به بحران شخصیتی نوجوانی گرفتار شده است.این اثر، ضمن پرداختن به این موضوع از طریق متن داستانی، با استفاده از هنر تصویرگری، احساسات و عواطف درونی شخصیت نوجوان را، برای ارتباط بهتر مخاطب، به تصویر میکشد و از این حیث تصاویر کتاب، مکمل مناسب متن هستند.در این پژوهش،تحلیل این اثر،با تکیه بر تصاویر و ارتباط میان آنها و متن داستان انجام شده است.ارتباط میان فضای صحنه و رنگ ها،توجه به جزئیات، برجسته سازی شخصیت اصلی در هر قسمت،و ... از جمله مهمترین نتایج حاصل از بررسی توصیفی- تحلیلی در پژوهش حاضر است.

داستان، نوجوان، کتاب تصویری، خود، تصویرگری