لزوم توجه به الزامات نهادی در سیاست ها و برنامه های توسعه پایدار

اغلب آنچه از مفهوم توسعه پایدار بیان شده است، کلیشه و شعارگونه بوده است. این امر سبب شده است پارادایم توسعه پایدار و نقش آن به عنوان تضمین کننده رفاه توامان اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی در اغلب جوامع بسیار کم رنگ شود. تعاریف متعددی از مضمون توسعه پایدار ارائه شده است که مهم ترین آنها را می توان اینگونه تعریف نمود که توسعه ای است که نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشکال در توانایی نسل های آینده در برآوردن احتیاجات خود تامین کند و به معنای تلفیق اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای حداکثرسازی رفاه انسان فعلی بدون آسیب به توانایی نسل های آتی برای برآوردن نیازهایشان می باشد . همانطور که اشاره شده است ارکان یا ابعاد مفهوم توسعه پایدار پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی تبیین شده است. در واقع توجه به یکپارچگی (integration) این ارکان بین بخش های مختلف، قلمروهای مختلف و نسل های مختلف مفهوم کاربردی این مضمون می باشد. از دیدگاه راهبردی مضمون توسعه پایدار نیازمند توجه و درک رکن مغفول نهادی (institutions) آن می باشد. در واقع نهادها به قوانین بازی در جامعه اشاره دارد و سازمان ها (organizations) بازیگران آن هستند. این قوانین شامل قوانین رسمی (مانند آیین نامه ها و ضوابط) و غیررسمی (مانند عرف ها و سنت ها) و چگونه ارتباط افراد، گروه ها و سازمان ها است. از این رو یکپارچگی بین ارکان سه گانه توسعه پایدار مستلزم توجه به الزامات نهادی در سطوح مختلف می باشد. در مقاله حاضر بر مفهوم کاربردی توسعه پایدار و ارائه مصداق های نهادی در پیاده سازی برنامه ها و تصمیمات این حوزه تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، نهادها ، یکپارچگی