شناسایی ویژگی های فضاهای مناسب سازی شده برای گروه های کم توان جامعه (معلولین، کودکان و سالمندان) (نمونه موردی: بررسی چهارراه ولیعصر تا میدان قدس شهر قزوین)

با توجه به وجود تعداد زیادی از گروه های کم توان در تمام جوامع به خصوص در ایران، به علت جنگ تحمیلی، فضاهای طراحی شده مستلزم مناسب سازی برای همگان است. گام اول در مناسب سازی فضاهای طراحی شده، شناسایی ویژگی ها و نیازهای این افراد است و در گام بعدی می بایست ارزیابی فضاهای طراحی شده و برنامه ریزی های لازم صورت گیرد. دو مولفه مهم روانی و فیزیکی، در مناسب سازی فضاها وجود دارد که از مهمترین نتایج روانی آن، کمک به افزایش امید به زندگی و سرزندگی است. مولفه فیزیکی یا کالبدی شامل رعایت ضوابط جابجایی، مبلمان شهری، دسترسی ها، پله و رمپ، پارک ها و فضای سبز می شود. در صورت رعایت ضوابط مولفه فیزیکی، کمک شایانی به تامین مولفه روانی نیز خواهد شد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مشاهدات میدانی است. محدوده مورد مطالعه در استان قزوین، از چهار راه ولیعصر تا میدان قدس است که این مولفه ها در سه سطح مناسب، متوسط و نامناسب مورد بررسی قرار گرفته اند. متاسفانه از نظر کالبید، به خصوص در حوزه معابر پیاده و دسترسی ها در سطح چندان مناسبی قرار ندارد. موارد دیگر نیز در سطح متوسط و یا نامناسب قرار گرفته اند که در این میان فقط عرض معابر و فضای سبز آن در سطح مناسبی قرار دارد. در پی آن، مولفه روانی نیز تامین نشده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای مناسب سازی شده ، گروه های کم توان ، معلولین ، کودکان ، سالمندان