تبیین الگوهای طراحی مراکز اجتماعی با هدف افزایش کیفیت زندگی

با توجه به اهمیت فرد و خانواده و تاثیر به سزایی که در ابعاد مختلف جامعه دارند و با توجه به افزایش فاصله افراد درسطح خانواده و جامعه و مشکلات شرایط زندگی در دوران معاصر از جمله عدم گذران وقت کافی افراد با اعضای خانواده،پایین آمدن سطح ارتباطات و تعاملات افراد یک محله، عدم تامین نیازهای متنوع مردم، کاهش شادابی و سرزندگی درفضاهای شهری و ... ضرورت توجه به فضاهای عمومی بیش از پیش به چشم می خورد. بر این اساس هدف از انجام اینپژوهش، پاسخ به نیازهای کالبدی و غیر کالبدی مردم به طور همزمان و بالا بردن سطح کیفیت زندگی می باشد. روشپژوهش برای تدوین شاخص ها و زیرشاخص ها از نوع توصیفی تحلیلی بوده و روش گردآوری داده ها نیز به صورت -کتابخانه ای و اسنادی می باشد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها روش استنتاجی استفاده شده است. نمونه هایموردی نیز، 6 مورد بوده که از 4 قاره آسیا، اروپا، آمریکا و اقیانوسیه انتخاب شده اند. در نهایت توجه به مصالح بومی،سادگی در طراحی پلان و نما، عدم تعدد مصالح، تنوع فضایی و... از زیر شاخص های بعد کالبدی و توجه به نور طبیعی،ایجاد حیاط های مرکزی مختلف، در نظر گرفتن فعالیت های مختلف و تنوع عملکردی و ... از زیر شاخص های بعدمحیطی، نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها می باشد.

کلیدواژه ها:

مرکز اجتماعی ، کیفیت زندگی ، شاخص های کیفیت زندگی ، بعد کالبدی ، بعد محیطی