مصطفی ببردل - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند، مرند، ایران.
ستار اصغری شیوه - استادیار، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران

کودکان بی سرپرست، دوران کودکی خود را جدای از جامعه سپری می کنند و زمانی پا به عرصه جامعه می گذارند که مفهوم جدای از جامعه بودن، در ذهن آنها شکل گرفته است. در واقع نیاز به درک متقابل جامعه نسبت به این کودکان به جامعه حس می شود؛ متاسفانه در جوامع مدرن شهری توجه به این مسائل آن چنان کم شده است که نه تنها باعث ایجاد مشکلاتیبرای این کودکان که حتی منجر به ایجاد مشکلاتی عمیق در جوامع اجتماعی مردمان امروزی گردیده است. برخورد اقشار گوناگون با این کودکان و لمس احساس پاک کودکانه آن ها حسی بی انتها را القا می کند که امروزه در دید برخی افراد کمرنگ شده و حتی از بین رفته است. این تحقیق به شیوه توصیفی و تحلیلی است. از مهم ترین مسائل انجام گرفته، طراحی فضاهای مختلف برای شکوفایی و خلاقیت در کودک بوده است. کودکان پیچیده نیستند بنابراین در این مجموعه از پیچیدگی فضاها کاسته شده تا کودکان راحت تر با آن ارتباط برقرار کنند

مجتمع کودکان، بی سرپرست، بد سرپرست، روند طراحی