جلال رفیعی - کارشناس علوم تربیتی, دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی تربت حیدریه
امیر رجبی - کارشناس علوم تربیتی, دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی تربت حیدریه
یوسف ترکا - کارشناس علوم تربیتی, دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد
محمدرضا ابراهیم نیا - کارشناس علوم تربیتی, دانشگاه فرهنگیان بنت الهدی فردوس

خانواده یکی از نخستین و مهم ترین نهاد تربیتی است که انسان را تحت تاثیر و شاکله ی تربیت وی را سامان می دهد. این مقاله به بررسی نقش خانواده درتربیت کودک، عوامل موثر در تربیت دینی کودک و مراحل تربیت دینی می پردارد، که با روش مروری کتابخانه ای تهیه شده است. تربیت از ریشه ی ربو و به معنی افزایش و فزونی است. مهم ترین عوامل در تربیت کودک عوامل محیطی (که به دو بخش محیط قبل از تولد و محیط بعد تولد تقسیم می شود) و وراثت (نیروی طبیعی در موجود زنده که به وسیله ی آن صفات از اصل به نسل منتقل می شود) است. مراحل تربیت دینی: انس دینی، عادت دینی، معرفت دینی، عمل به آموخته های دینی و خودجوشی دینی است. درک مفهوم خدا درکودکان درسال های گوناگون متفاوت است.کودکان درشش سالگی عاشق خدا هستند و در هفت سالگی باید وجود خدارا به کودکان اثبات کرد.کودکان پیامبر را ابتدا به عنوان یه آدم خوب سپس به عنوان یه معجزه گر و در پایان به عنوان یک منجی مد نظر قرار می دهند. در تربیت دینی کودک باید به چند نکته توجه کرد: تربیت دینی را باید از کودکی شروع کرد و به دوره های رشد کودک نیز توجه شود، مفاهیمی مانند خدا، پیامبر و وحی را باید با توجه به دوره های رشد کودک به او تعلیم داد، الگوی مورد اعتماد در کودکان پدر و مادر هستند، اگر پدر ومادربه دستورات دینی توجه کنند و اهل عبادت باشند، بدون شک برابعاد دینی و روحی کودک تاثیر می گذارد، درتربیت دینی کودک یادگیری بیشتر از طریق مشاهده صورت می گیرد لذا خانواده باید بدین نکته توجه کند، نوع فضای خانوادگی و ارتباط والدین با یکدیگر در کاهش یا افزایش باورهای دینی کودک تاثیر دارد باید والدین بدین موضوع نیزتوجه کنند. این مقاله به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع پیشین انجام شده است.

تربیت دینی,خانواده,وراثت,کودک