ناصر پور حسن - استادیار و هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)
مرتضی قربانی - کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)

همپوشانی و همسویی منافع اسراییل و ایالات متحده به دلایل سیاسی ، استراتژیک و فرهنگی تا آنجا بوده است که اکثر قریب به اتفاق کسانی که روابط آمریکا و اسراییل را تحلیل می کنند، معتقدند در تمامی برهه ها ، آمریکا و اسراییل در تمامی عرصه ها و تعاملات بین المللی کاملا هماهنگ و همسو عمل نموده اند و روابط این دو هرگز شاهد تعارض و دوگانگی نبوده است. اما اگر بخواهیم روابط ایالات متحده و اسراییل را واقع بینانه واکاوی و بررسی نمائیم ، شاید در مقاطعی از تاریخ ، عدم هماهنگی و تعارض در سیاست ها و منافع ایالات متحده و اسراییل قابل مشاهده باشد. در این میان شاید اوج این عدم همگونی و عدم هماهنگی در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما در منظر جهانیان و حداقل در منظر متخصصین سیاست و روابط بین الملل خودنمایی کرده است. اوباما در قبال مسائل خاورمیانه و به ویژه در مورد چهار مسئله اعراب - اسراییل ، مسئله افغانستان و مسئله عراق و پرونده هسته ای ایران معتقد به بازنگری در سیاست های دوران ریاست جمهوری جورج بوش بود. در این دوران آمریکا و اسراییل حداقل در دو مورد از چهار مورد مذکور تفاوت ها و اختلاف های متعددی را در مقابل هم به نمایش گذاشتند. از مخالفت اوباما با سیاست شهرک سازی اسراییل در اراضی فلسطینی و اصرار اسراییل بر تداوم این شهرک سازی ها تا تاکید اوباما بر گزینه دیپلماسی در مورد پرونده هسته ای ایران و تاکید و پافشاری اسراییل بر گزینه نظامی در این مورد. از سوی دیگر وجود گروه های فشار یا لابی های یهودی هم چون (آپیک) مانع از آن شد که این تزاحم به تضاد بین دو کشور مبدل شود .بررسی برخی از مهمترین موارد این اختلاف و عدم هماهنگی منافع میان ایالات متحده و اسراییل در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما درقبال جمهوری اسلامی ایران و به ویژه پرونده هسته ای و نتیجه آن به عنوان یک تهدید یا فرصت برای جمهوری اسلامی ایران مساله این پژوهش است.

تزاحم منافع، باراک اوباما، اسراییل، ایران، تهدید