سازوکارهای فرهنگ امنیت سایبری در ایران

نیازها و انگیزه ها، شکل دهندگان اصلی رفتار و خواسته های بشر بوده است. بعد از نیاز فیزیولوژیک مانند گرسنگی و تشنگی، امنیت مهمترین نیاز آدمی است که درعین حال خود بسترساز تحقق سایر نیازها و اهداف نیز تلقی میشود. در امان بودن و محفوظ بودن از تعرض و دستیابی به حالتی که در آن فرد یا جامعه احساس آرامش یا آسودگی نماید یا به عبارتی دیگر، حتی الامکان دچار یا در معرض تهدیدهای بالقوه یا بالفعل نباشد، مستلزم تدابیر و سازوکارهای هوشمندانه است. مورد مطالعه در این پژوهش، نهادهای پژوهشی، نهادهای سیاستگذاری و سازوکارهای ایجاد فرهنگ امنیت سایبری در حقوق داخلی بود که به دلیل ناهمسویی ونبود همافزایی این نهادها در کشور و از سوی دیگر اهمیت حفظ امنیت بومی سایبری در زیرساختهای حیاتی کشور، حاکمیت مناسب این نهادها از اهمیتی به سزا در حفظ امنیت ملی کشور برخوردار است. لذا مقاله حاضر در پی روشن سازی اهمیت امنیت سایبر در حقوق داخلی است. روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات ، مطالعات کتابخانه ای بوده است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت سایبری ، جمهوری اسلامی ایران