کاوشی در باب تربیت دینی و اخلاقی در عرفان اسلامی و مقایسه آن با چالشهای تربیتی در عرفانهای نوظهور

با نگاهی به جهان امروز و گسترش عرفانهای نوظهور و گروش هر چه بیشتر جوانان به این عرفانها، گفته می-شود که ما در عصر بازگشت بشر به معنویت، یا بازگشت معنویت به زندگی بشر، به سر میبریم و با پدیده انفجار معنویت روبرو هستیم. در اینجاست که ذخیره ها و میراثهای فرهنگی و دینی جامعه، به مثابه قوای دفاعی بدن آدمی در دوران هجوم بیماری، به کار میآید که مملو از مبانی اخلاقی و تربیتی است که میتوان با ترویج آن در جامعه به بالندگی فرهنگی نسل جامعه کمک کند.مبانی تربیتی و اخلاقی مربوط به عرفان اسلامی از جمله این ذخایر معنوی و فرهنگی ایران و اسلام است که به صورت یک سلسله تعالیم اخلاقی و معنوی و یک نوع حکمت عملی برای عامه مردم درآمده و دوره های فترت کارساز بوده است؛ به این معنی که آن بخش از احکام دین و اصول عقلی که مربوط به زندگی افراد در جامعه و رفتار آنان با یکدیگر بوده به صورتی تلطیف شده و با گذشت زمان از انواع صافیهای تجربی و انسانی عبور کرده در قالب قواعد اخلاقی به ظریفترین حالات خود درآمده و از نسلی به نسل بعد سپرده شده است.در این مقاله سعی بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، فتوت اسلامی را به صورت مورد خاص، به عنوان مسلک عرفانی اسلامی معرفی کنیم که به سبب برخورداری از اصول اخلاقی و معنوی و تربیتی ای که برخاسته از متون دینی و اصول اخلاقی و شخصیتهای اسلامی چون حضرت علی و سلمان فارسی است و نیز تاثیر فراوان در حیات سیاسی و اجتماعی جهان اسلام و غرب – مثل شوالیه گری اروپایی- گذاشت. مخصوصا درک این مطلب زمانی قابل درک بهتر است که این عرفان را با عرفانهای نوظهوری چون : اشو،شیطان پرستی و ... مقایسه شود بنابراین دراین نوشتار سعی شده با تعریف و تشریح مسلک فتوت و مقایسه آن با عرفانهای نوظهور به بررسی مولفه های برتری تربیتی و دینی این عرفان درمقایسه با دیگرعرفانهای نوظهور براییم

کلیدواژه ها:

فتوت ، عرفان اسلامی ، تربیت دینی ، اشو ، شیطان پرستی ، حضرت علی