ارزیابی و مکانیابی سه ایستگاه آتش نشانی شهری با استفاده از AHP و TOPSIS فازی

سازمان آتش نشانی یکی از مراکز مهم امداد و نجات و اطفای حریق می باشد و چون روز به روز میل انسانها به شهر نشینی بیشتر و به تبع آن خطرات و حوادث نیز بیشتر شده و نیاز به ایمنی و پیشگیری و همچنین امدادرسانی بسیار احساس می شود.تعیین این که ایستگاه آتش نشانی در کجا استقرار یابد و در یک منطقه چه مقدار ایستگاه ایجاد شود ،شاید مهمترین تصمیماتی است که مسولین با آن روبرو هستند .سیاست کلی ایجاد ایستگاه های آتش نشانی در ایران سیاستی بدون برنامه ی خاص و مدون بوده است به گونه ای که برای ایجاد هر ایستگاه در محدوده های شهری مهم ترین اصل ، خالی بودن زمین، بدون مالک بودن آن و یا عوامل دیگری است که به موجب آن ها بایستی زمین ارزشی نداشته باشد باشد که این امر بر مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی در سطح شهرها تاثیرگذار بوده است(ایمانی جاجرمی،1375). از آنجا که برای احداث ایستگاه آتش نشانی در ایران بیشتر سلیقه ای و سنتی بوده و جوابگوی جوامع امروزی نمی باشد بنابراین روشهای علمی و مدرنی به وجود آمده اند که هزینه ها و خسارات ناشی از تصمیم گیری های اشتباه را کاهش داده اند در این پژوهش سعی شده است که شاخص های مهم و ضروری برای مکان آتش نشانی از دیدگاه آتش نشانان جمع آوری شد و این معیارها با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی و مقایسات زوجی امتیاز دهی شده اند و با استفاده از تاپسیس فازی مناسب ترین (مکان) ایستگاه از بین ایستگاههای آتش نشانی شهر اسلام آباد غرب انتخاب شد با توجه به معیارها و مکان ایستگاه های آتش نشانی می توان نتیجه گرفت ایمنی ایستگاه و فرهنگ محدوده و همچنین دسترسی به جاده معیارهای مهمی بودند که مکان ایستگاه به آنها بستگی دارد و باعث انتخاب ایستگاه شهریارشهر اسلام آباد غرب شده است .

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، ایستگاه آتش نشانی ، تکنیک ahp ، تاپسیس فازی