مریم بهمنی - دانشجو کارشناسی پیوسته رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر شهرکرد
اصغر شهبازی - استادیار دانشگاه فرهنگیان، پردیس بحرالعلوم شهرکرد

مضاف الیه در دستور زبان فارسی از جمله مقولات بحث برانگیز و مورد اختلاف است و دراین باره بین دستورنویسان اختلاف نظر وجود دارد. این پژوهش که به روش کتابخانه ای انجام شده است به بررسی این مسئله که آیا مضاف الیه از اجزا و ارکان اصلی جمله به شمار می آید و یا خود وابسته نقش دیگری است ( و نقش مستقلی درجمله ندارد) می پردازد. در این تحقیق آراء و نظرات دو گروه از دستورنویسان بررسی شده است: دسته اول دستورنویسانی هستند که برای مضاف الیه نقش اصلی در جمله قائل شده اند و آن را از حالات اصلی اسم به شمار آورده اند و دسته دوم دستورنویسانی هستند که مضاف الیه را به عنوان وابسته در نظر گرفته اند و برای آن نقش مستقلی قائل نیستند. چنانکه در پایان تحقیق مشخص خواهد شد غالب دستورنویسان، مضاف الیه را به عنوان وابسته در نظر گرفته اند.

دستور زبان، مضاف الیه، وابسته، رکن