بررسی مبانی فکری فرجام شناسی در شاهنامه

قرون چهارم و پنجم، دوره شکوفایی تمدن اسلامی و اوج مباحثات کلامی و فلسفی است. در همین روزگار درخشان است که یکی از بزرگترین شاهکارهای ادبی ایران، شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، متولد میشود و می بالد. تبیین مبانی فکری، فلسفی و حکمی شاهنامه می تواند آشنایی با بینش حاکم بر عصر شاهنامه و چه بسا آگاهی از بینش حکیم طوس را در پی داشته باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی مبانی و سرچشمه های فکری و حکمی شاهنامه در زمینه فرجام شناسی می پردازد. در پایان مشاهده می شود بینش حکیم طوس در بسیاری موارد از حکمت شیعی نشات می گیرد.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، کلام ، فلسفه ، فرجام شناسی