گفتگومندی و چندصدایی در شعر امیری فیروزکوهی (با تکیه بر آرای باختین)

بنابر نظریه منطق گفتگوی باختین، گفتگومندی در ذات یک اثر هنری نهفته است و از این نظر، هر اثر هنری که در بستری اجتماعی شکل می گیرد از این خصیصه بهره مند است. این نظریه برای خوانش متونی که پدیدآورندگانش با جزمیت و تک صدایی مخالف و در صدد ایجاد فضای گفتگویی با مخاطبان خویش هستند، بیشترین کاربرد را دارد. در این میان شاعران نیز برای ایجاد چنین فضایی در اشعار خود از تمهیدات و شگردهای مربوط به منطق گفتگویی؛ از جمله دیگرصدایی، گفتار دوسویه، بینامتنیت، گزاره های خطابی و کرونوتوپ (گزاره های مکانی و زمانی) بهره برده اند. امیری فیروزکوهی شاعر برجسته معاصر از جمله شاعرانی است که با ابزارهای نامبرده چنین فضایی را در شعر خود خلق کرده است. لذا در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر نظریه منطق گفتگوی باختین اشعار امیری فیروزکوهی مورد بررسی قرار گرفت و دستاورد پژوهش اینگونه شد که تلمیح و تضمین بهترین زمینه ایجاد گفتار دوسویه در شعر فیروزکوهی است. بن مایه خطاب های شاعر پند و اندرز با نگاهی جهان شمول و عام است و کرونوتوپ، پدیده ها و وقایع روزمره و تکنولوژی و صنعت عصر شاعر است.

کلیدواژه ها:

امیری فیروزکوهی ، باختین ، منطق گفتگو ، چند صدایی