نگاهی به مشرب عرفانی خواجو در مثنوی عاشقانه گل و نوروز
- سال انتشار: 1397
- محل انتشار: دومین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی
- کد COI اختصاصی: ADABICONF02_043
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 763
نویسندگان
گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی
چکیده
عصر ظهور خواجوی کرمانی ، عصر جریان سبک عراقی و دوره رواج غزل و مثنوی در شعر فارسی و همزمان دوره گسترش و شیوع تعالیم متصوفه و نظام خانقاه نشینی است و خواجو به سبب تلفیق غزل عاشقانه و عارفانه از شاعران گروه تلفیق محسوب می شود. خواجو در سرودن مثنوی نیز به نوآوری توجه داشته و از تازه های کار وی، ذکر و ستایش از مشایخ صوفیه و استفاده از مضامین و اصطلاحات عرفانی در مثنوی غنایی گل و نوروز است؛ این اصطلاحات و مضامین عرفانی در کنار موضوعاتی چون وصف، مدح، ساقی نامه، سراپا سرایی ، مسائل عاطفی و ... ساختار کلی گل و نوروز را شکل داده است. آنچه در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است عرفان و طریقت خواجوست. بررسی اندیشه های عرفانی در این منظومه علاوه بر اینکه بیانگر هنر خواجو در تلفیق مفاهیم عرفانی با مضامین عاشقانه در یک داستان غنایی است، منجر به شناخت بیشتر ما از افکار خواجو و طریقت وی خواهد شد. به این منظور ابتدا به معرفی مختصر خواجوی کرمانی ، مثنوی گل و نوروز و فرقه وی در تصوف می پردازیم و سپس با معرفی مشایخ ستایش شده، به بررسی سیمای آنها در این مثنوی خواهیم پرداخت. بخش دیگر این پژوهش به بررسی اصطلاحات عرفانی به کار گرفته شده در این داستان عاشقانه اختصاص یافته است.کلیدواژه ها
عرفان، گل و نوروز، خواجوی کرمانی، مشایخ، طریقتمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.