بررسی سنت نار انداختن در فرهنگ و دوبیتی های عامیانه ایران با تاکید بر دوبیتی های مازندران، خراسان و کرمان

سنت یا تراداد عبارت از باور یا رفتاری است که در یک گروه یا جامعه از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود. دارای معنای نمادین است و ریشه آن به گذشته بر میگردد. میوه انار، نماد باروری و نماد اولاد و اعقاب بسیار است. به دلیل قداستی که در میوه انار، پوست و چوب آن وجود دارد ، این میوه و باور داشتن به آن در فرهنگ و ادبیات ملل مختلف راه یافته است. سنت نار انداختن، یکی از شایعترین سنتهایی است که هنگام باز آوردن عروس به خانه داماد، به وسیله داماد اجرا میشده است. این سنت نشان از خیر و برکت و قداست عروس است. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی تلاش میکند تا سنت نار انداختن را در دوبیتی های عامیانه مازندران، خراسان و کرمان بررسی کند. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که میوه انار به عنوان نمادی از خیر و برکت و شادمانی به عروسیها راه یافته است. چوب درخت انار نیز به عنوان خیر و برکت فراوان در پیشه چوپانی مورد استفاده قرار گرفته است. به دلیل تشابه ساختاری که میوه انار به پستان زن دارد، نشانه زایایی و تکامل است که بیشتر در دوبیتی های خراسان نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

سنت نار انداختن ، دوبیتی ، مازندران ، خراسان ، کرمان.