سیروس تبریزی - دکتری خط ومشی و رهبری در آموزش، مدرس دانشگاه ویندزور کانادا،

اگرچه در سال های اخیر شاهد مقاله ها و کتابهای متعددی در ترسیم دانشگاه انتقادی2 بوده ایم، مقاله حاضر در نظر دارد پارهای از استراتژی های پایه ای و اجرائی دانشگاه انتقادیرا به نقد کشیده و اهمیت آنها را از دید خوانندگان بگذراند. انصاف3 یا دریافت فرصتهای متناسب با موقعیت اقتصادی و اجتماعی (عدالت اجتماعی)، شایستگی4 (کفایت)، و تعالی5 (کیفیت عالی در ارائه و دریافت مطالب آموزشی) در کنار تفکر انتقادی6، تعلیم و تربیت انتقادی7، و دموکراسی انتقادی8 حاکم در محیط آموزشی قادر خواهند بود شرایطی را خلق و توسعه دهند تا تمامی عوامل آموزشی (دانشجویان، استادان، و عوامل تاثیرگذار در آموزش) خواسته و ناخواسته در یک محیط یادگیری مداوم، همگام با تحلیل موضوعات، و خلاقیت در پرورش ایده های جدید واقع شوند. در اینگونه محیطهای آموزشی نه تنها کلاسهای درس استاد محور یا دانشجو محور نبوده بلکه دانش، مهارت، و رفتارهای صحیح اجتماعی از بالا به پایین همچنین از پایین به بالا جریان خواهند داشت. در این نوع دانشگاه ها دانشجویان تنها به پایه های اولیه نتایج یادگیری9 طبقه بندی بلوم10 اکتفاء نکرده و نتایج یادگیری بالاتری همچون تجزیه و تحلیل مطالب آموزشی، ارزیابی موضوعات آموزشی، و خلاقیت ایده های نو را در راس امور قرار خواهند داد. دانشگاه های انتقادی خروجیهای خود را برای کارآفرینی11 در جامعه جهانی آماده کرده و تفکر فراشناخت12 را در آنها نهادینه میکنند.

دانشگاه انتقادی، عدالت، شایستگی، تعالی، تفکر انتقادی، تعلیم و تربیت انتقادی، دموکراسی انتقادی