تعیین محل بهینه کمربند خرپایی در سازه های فولادی بلند مهاربندی شده با مهاربندهای واگرا

در مطالعه حاضر به بررسی تعیین محل بهینه کمربند خرپایی در سازه های فولادی بلند مهاربندی شده با مهاربندهای واگرا پرداخته شده است. برای این منظور در ابتدا یک ساختمان 50 طبقه با استفاده از نرم افزار Etabs و با توجه مباحث ششم و یازدهم مقررات ملی ساختمان ایران تحلیل و طراحی شدند. در مرحله بعدی با استفاده از روش اجزاء محدود و نرم افزار ABAQUS اثر موقعیت های مختلف کمربند خرپایی در 10 تراز ارتفاعی مختلف (در طبقات 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35، 40، 45 و 50) مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه بین حالت های مختلف با بررسی برش پایه، تغییرمکان جانبی بام سازه، تنش و کرنش ایجاد شده صورت پذیرفت. نتایج حاصل از تحلیل اجزاء محدود ساختمان های مورد بررسی نشان می دهد، تغییر در تراز ارتفاعی کمربندهای خرپایی نقش بسزایی در تغییر مکان جانبی بام خواهد داشت؛ بطوریکه اختلاف بین حداقل و حداکثر تغییرمکان جانبی بام در اثر تغییر تراز ارتفاعی کمربند خرپایی دارای مهاربند واگرا به ترتیب 75/14 و 45/52 درصد شده است. همچنین با توجه به مجموع نتایج حاصل شده می توان بیان نمود که در طراحی ساختمان های فولادی بلند مجهز به کمربند خرپایی دارای مهاربندهای واگرا اگر میزان کاهش برش پایه مورد نظر باشد باشد، محل مناسب و بهینه کمربند خرپایی درطبقات بالایی سازه می باشد و چنانچه کاهش تنش، کرنش و تغییر مکان جانبی ناشی از بارگذاری باد مورد نظر باشد، محل بهینه کمربند خرپایی در محدوده نصف ارتفاع سازه می باشد.

کلیدواژه ها:

ساختمان بلند ، کمربند خرپایی ، موقعیت بهینه ، ساختمان فولادی ، بادبند واگرا