سهیلا تفنگچی

امروزه اطفال و نوجوانان سرمایه های معنوی جامعه می باشند توجه به مسائل اطفال و نوجوانان برای رسیدن به یک جامعه ی ایده آل شرطی ضروری است، با توجه به اینکه این طبقه از جامعه دارای وضع روانی و اجتماعی حساس تر و به مراتب آسیب پذیرتری نسبت به سایرین می باشند ، برخورداری از یک سیاست جنائی و کیفری متناسب با شرایط و وضعیت اطفال و نوجوانان می تواند به جامعه مدنی جهت پیشبرد یکی از اهدافش که پیش گیری از وقوع جرائم در آینده است ، کمک فراوانی کند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی پیشگیری بزهکاری اطفال و نوجوانان مدارس از منظر حقوق کیفری می باشد که روش تحقیق در این پژوهش بصورت توصیفی-پیمایشی می باشد نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد دربسیاری موارد دادگاه ها، اطفال را به مجازات حبس محکوم می کنند. البته سال های اخیر، در ایران، احکامی در شعب ویژه اطفال در خصوص استفاده ازمجازات های جایگزین حبس نیز صادر گردیده است که به نوبه خود می تواند تاثیرات مثبتی در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان داشته باشد و اسناد بین المللی نیز این نگرش وجود دارد که در برخورد و رفتار با کودکان و ونوجوانان مدارس که در مقابل قانون قرار گرفته اند باید امکان بازپروری کودک و تقبل نقشی سازنده در جامعه از سوی وی مد نظر قرار گیردو تا حد امکان از قرار گرفتن وی در معرض واکنش های صرفا تنبیهی از جمله محرومیت از آزادی اجتناب کرده و به راه حل های سازنده مبتنی بر بازگشت وی به جامعه، اهمیت ویژه ببخشدهمچنین نتایج پژوهش نشان می دهد مدرسه و خانواده در راستای پیشگیری از بزه یکی از محورهای اصلی می باشد، چون فرآیند جامعه پذیری فرد از محیط خانه و خانواده آغاز می شود و در محیط مدرسه تکامل می یابد.

بزهکاری اطفال، اطفال و نوجوانان، حقوق کیفری، خانواده، پیشگیری از جرم، جرم شناسی