قوانین حاکم بر قرارهای تامین کیفری در قانون آیین دادرسی کیفری جدید

یکی از این نوآوری های قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در پیروی از اصول حاکم بر دادرسی عادلانه و عدالت ترمیمی، قرارهای تامین کیفری می باشد. مبنای این قرارها جلوگیری از فرار یا پنهان شدن یا تبانی، دسترسی به متهم و حضور به موقع وی در موارد لزوم می باشد. مقنن موظف است پس از تفهیم اتهام به وی یکی از قرارهای تامین کیفری را صادر نمایند. روش در مقاله حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد که قانون گذار در صدور قرار تامین به دنبال تحقق اهدافی است که در متن ماده 217 ق. آ.د.ک تصریح شده است که عبارتند از: التزام به حضور با قول شرف، التزام به حضور با تعیین وجه التزام، التزام به عدم خروج از حوزه قضایی با قول شرف، التزام به عدم خروج از حوزه قضایی با تعیین وجه التزام به معرفی نوبه ای خود به صورت هفتگی یا ماهانه به مرجع قضایی یا انتظامی با تعیین وجه التزام، التزام مستخدمان رسمی کشوری یا نیروهای مسلح، التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تعیین شده با موافقت متهم با تعیین وجه التزام و اخذ کفیل با تعیین وجه الکفاله.

کلیدواژه ها:

دادرسی عادلانه ، تناسب ، قرار تامین کیفری.