سمیرا یزدانپرست - کارشناس ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی
مصطفی توانا - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده شهرسازی، پردیس هنر های زیبا، دانشگاه تهران

مجموعه مسکونی شامل آرایش از پیش تعیین شده ساختمان ها و همجواری آن ها با فضای باز، به عنوانیکی از رایج ترین فضاهای زیستی در شهر امروزی شناخته می شود. توجه به نقش دوگانه مسکن در رفعنیاز مادی و رشد اجتماعی افراد منجر به تعریف مسکن به عنوان واحد مسکونی در کنار محیط پیرامونششده است. به طوریکه همزمان بعد فردی و اجتماعی افراد را به نمایش می گذارد. از آنجایی که حضور انساندر مسکن منجر به معنا و طرح نیاز می شود لذا توجه به فرهنگ ساکنین به عنوان ریشه تمامی معانی و نیازهای انسانی مطرح می شود به طوری که پاسخگویی به آن ها از طریق هویتمندی انجام می گیرد. در پژوهشحاضر سعی شده است مولفه های هویت در طراحی مجموعه مسکونی مورد ارزیابی قرارگیرد. بدین منظور ازروش مطالعات کتابخانه ای و جمع بندی ادبیات نظری در این زمینه استفاده شده است. نتایج حاصل از اینبررسی نشان می دهد که مولفه های هویت در مسکن، در دو بعد مرتبط با محیط و مرتبط با معماری قابلارزیابی می باشد. بدین منظور، این مولفه ها در دو مجموعه مسکونی، یکی داخلی و دیگری خارجی موردارزیابی قرار گرفته است که نتایج نشان می دهد کیفیت های محیطی تاثیر بسزایی در هویتمندی فضا هایزیستی دارد. از این دستیابی به هویت در مسکن در گرو توجه بیش از پیش به کیفیت های محیطی است.

مجموعه مسکونی، مسکن، هویت، کیفیت های محیطی