پایداری، راهکاری قابل اتکا در بافتهای فرسوده (نمونه موردی: محله همت آباد اصفهان)

بافتهای فرسوده قسمتهایی از شهر هستند که یا هسته اولیه شهر بوده است یا بافت فقیرنشین حومهای سبب ایجاد چنین بافتی شده است و به دلیل فرسودگی کالبدی وبرخورداری نامناسب و وجود زیرساختهای آسیبپذیر دارای ناپایداری مکانی-فضایی هستند. هدف این پژوهش آن است که از زاویه معماری پایدار، راهکاری سازنده در قبال بافتهای ناکارآمد شهری، به خصوص محله همتآباد مورد بررسی قرار گیرد. سوال این پژوهش آن است که چه راهکاری برای یک بافت ناکارآمد فرسوده شهری میتواند موثرترین گام در جهت رسیدن به معماری پایدار باشد. روش پژوهش، توصیفی بوده و برای گردآوری دادهها از شیوه پیمایشی برای بازدید از محله، و شیوه کیفیاستفاده شدهاست. ابزار گردآوری داده ها، کتابخانه، اینترنت و رایانه و فیشنویسی بودهاست. در بافتهای ناکارآمد شهری فرسوده بهترین، اقتصادیترین و پایدارترین روش، توانمندسازی بافت است؛ برای اجرایی شدن این راهکار علاوه بر مشارکت مردم، حمایت مسئولین میتواند بافت را به محلی تبدیل سازد که انگیزه ماندن و نگهداری از محل سکونت را میان ساکنین تقویت سازد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، معماری پایدار ، مشارکت مردم