بررسی نقش محوری حیاط مرکزی در الگوی پایداری خانه های سنتی کاشان؛ مطالعه ×موردی: خانه بروجردی ها

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 427

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NACEAU01_020

تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1398

چکیده مقاله:

یکی از معضلات جهان امروز، مواجه با آلودگی نا شی از ساختمان سازی و تامین انرژی مورد نیاز آنها برای ایجاد آ سایش حرارتی ساکنان آن است. پیشرفت تکنولوژی و بی توجهی به سرمایه های طبیعی و انسان محوری، همگی باعث به مخاطره افتادن محیط زی ست شده ا ست و آگاهی از چنین مشکلی باعث مطرح شدن مفهوم پایداری در معماری امروز شده ا ست. برای ایجاد محیطی پایدار و سازگار با محیط زی ست، معماری بومی کویر ایران از ا صول و روش هایی بهره برده ا ست که تخریب و یا ضایعه ای به آن وارد نمیکند. بررسی ویژگی های معماری کویر نشان میدهد که با استفاده از پتانسیل های محیطی، از آلودگی و تخریب محیط زیست جلوگیری می شده است که خود مصداق بارزی بر مفهوم پایداری است. شهر کاشان که یکی از شهرهای کویری ایران است، با اقلیمی گرم و خشک، بارندگی کم و درجه حرارت زیاد، که بادهای نامطلوب و مطلوب در جهات مختلف به آن میوزند. معماران این منطقه با درنظر گرفتن این موارد، بناهای منحصر به فردی ساختهاند تا موجبات آ سایش و راحتی زندگی مردمان ساکن در آن خانه ها را فراهم کنند. این بناها هنوز هم پابرجا ه ستند و به بهترین نحو پاسخگوی نیازهای مختلف ساکنین از جمله نیازهای محیطی، اقتصادی و فرهنگی-اجتماعی ساکنین بوده و مبین اصول پایداری هستند. پژوهش پیش رو به تبیین نقش محوری حیاط مرکزی در تحقق ب حث پایداری در خانه بروجردیهای شهر کاشان میپردازد.همه موارد مطرح شده در مسیر پژوهش که از المانهای پایداری است، در این خانه وجود دارد که در جایگاه خود بررسی میشود. نتایج حاصل از پژوهش نشاندهنده نقش اساسی و محوری حیاط مرکزی در خلق معماری پایدار در این خانه و موارد مشابه است. با فهم کاربردی بودن ارزشهای مشخص شده این نوع از معماری پایدار، میتوان به گونهای از معماری دست یافت که همچون معماری گذشته به خوبی کار میکند و پاسخگوی نیازهای انسانی است. روش پژوهش توصیفی-تاریخی بوده و ابزار گردآوری داده ها منابع مکتوب، مقالات علمی-پژوهشی و مشاهدات عینی نگارنده میباشد.

نویسندگان

احمدرضا قپانچی

دانشجوی رشته کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان( خوراسگان)، اصفهان، ایران