مصیب شلایی
سیدمحمد حسینی

این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه اثر استفاده از آنتی­بیوتیک، اسید آلی، پروبیوتیک و پری­بیوتیک بر اسیدیته قسمت­های مختلف دستگاه گوارش و خصوصیات استخوان درشت­نی جوجه­های گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس- 308 با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- تیمار شاهد (بدون افزودنی)، 2- جیره پایه + 150 گرم در تن آنتی­بیوتیک )اکسی تتراسایکلین(، 3- جیره پایه + 3 کیلوگرم در تن مکمل اسید آلی )ارگاسید(، 4- جیره پایه + 150 گرم در تن پروبیوتیک )پروتکسین( و 5- جیره پایه + 2 کیلوگرم در تن پری­بیوتیک )مانان الیگوساکارید(. نتایج نشان داد pH دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم در اثر استفاده از مکمل اسید آلی به طور معنی­داری کاهش یافت (05/0P<). همچنین مکمل پروبیوتیکی باعث کاهش معنی­دار pH دئودنوم و ژژنوم شد (05/0P<). درصد کلسیم استخوان درشت­نی در اثر استفاده از مکمل اسید آلی و پری­بیوتیک افزایش معنی­داری پیدا کرد (05/0P<). درصد منیزیم استخوان درشت­نی نیز با استفاده از مکمل اسید آلی افزایش معنی­داری پیدا کرد (05/0P<). استفاده از مکمل اسید آلی باعث افزایش معنی­دار ضخامت استخوان درشت­نی شد (05/0P<). استحکام و مقاومت استخوان درشت­نی در برابر ضربه، اگرچه تحت تاثیر مکمل­های اسید آلی، پروبیوتیک و پری­بیوتیک بهبود پیدا کرد ولی معنی­دار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد استفاده از مکمل اسید آلی سبب افزایش سطح عناصر استخوان درشت­نی جوجه­های گوشتی گردید.

جوجه های گوشتی, مقاومت استخوان درشت نی, مواد معدنی استخوان درشت نی, pH دستگاه گوارش