نرگس سجادیه - عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
سعید آزادمنش - دانشگاه تهران
آزاد محمدی - دانشگاه تهران
محمدرضا مدنی فر - دانشگاه تهران

باقری (1391) با طرح رویکرد تاسیسی، یکی از رویکردهای معطوف به علم دینی، تلاش کرده تا با مصداق­یابی در علوم تربیتی، گزاره­هایی فلسفی در این حوزه از علوم انسانی فراهم آورد؛ به این امید که این گزاره­ها بتوانند در مقام سخت هسته­ای فلسفی، هدایتگر برنامه­های پژوهشی–علمی باشند و علمی دینی را در این حوزه پایه­گذاری کنند. یکی از چالش­های پیش­روی این رویکرد، وجود ابهام در برخی مفاهیم مطرح در آن است. این ابهام، گاه فهم­هایی از آن را مطرح کرده که با ادعاهای اساسی آن در تعارض قرار گرفته است. این مقاله بر آن است تا با خوانشی دوباره از این رویکرد و با تمرکز بر مرزهای مفهومی مندرج در آن، تفسیرهای روا و ناروا از آن را متمایز و برخی فهم ها از آن را نقادی کند. رویکرد روشی این مقاله، نوعی تحلیل مفهومی و تحلیل زبانی در هندسه این دیدگاه خواهد بود. هفت مرز مفهومی اساسی در این مقاله مد نظر قرار گرفته­اند که برخی از آنها بدین قرارند: مرز میان علم به معنای خاص تجربی و دانش به معنای عام، مرز میان مفروض بودن و مصون بودن پیش­فرض ها، مرز میان نسبیت معرفتی و نسبیت معرفت­شناختی و مرز میان داوری تجربی و باور دینی

رویکرد تاسیسی, علوم تربیتی, معرفت, پیش فرض, دین, باور, عمل