سمیرا رهنما - دانشجوی دکتری منابع آب، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
محمدجواد رهنما - دانشجوی کارشناسی گروه مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جهرم، جهرم، ایران
علی شهیدی - دانشیار بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

آلودگی محیط زیست به دلیل فعالیت های انسانی و صنعتی مشکلات جدی را در سراسر دنیا ایجاد کرده است. یکی از روش های پاکسازی زیستی بدین صورت است که، میکروارگانیسم هایی به محیط افزوده می شوند که آلاینده ها را به عنوان تنها منبع انرژی و کربن مصرف می کنند و بهینه ترین حالت آن را به دی اکسیدکربن و آب تبدیل می کنند. روش های زیستی ضمن سازگاری با محیط زیست، از نظر اقتصادی نیز برتری محسوسی نسبت به دیگر روش های پاکسازی (فیزیکی و شیمیایی) دارند. پالایش زیستی (Bioremediation) در واقع استفاده از میکروب ها برای تمیز کردن خاک و آب های زیرزمینی آلوده می باشد. میکروب ها موجودات بسیار کوچکی مانند باکتری ها هستند که به طور طبیعی در محیط زندگی می کنند. پالایش زیستی باعث رشد برخی از میکروب هایی می شود که از مواد آلاینده به عنوان منبع غذایی و انرژی استفاده می کنند. پالایش زیستی می تواند در زمین های زراعی، مخازن، زیستگاه ها، خاک و یا آب های زیرزمینی، اعمال شود.

آب زیرزمینی، آلاینده، پالایش زیستی، میکروارگانیسم ها