بررسی جنبه های روش ارزیابی چرخه حیات (LCA) و استفاده در ارزیابی محیط زیستی دریاچه ها

در سه دهه آخر قرن بیستم فاکتورهای زیست محیطی نقش مهمی را در جهت و سرعت توسعه ملت ها ایفا نمودند. ارزیابی چرخه حیات (Life Cycle assessment) به عنوان ابزاری برای رهنمون کردن به سمت توسعه پایدار و افزایش آگاهی های زیست محیطی پدیدار شده است. در این تحقیق، با مروری بر روش های ارزیابی چرخه حیات زیست محیطی، مطالعات ارزیابی زیست محیطی بر روی دریاچه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که روش ارزیابی چرخه حیات زیست محیطی با کمی سازی انتشارات یک محصول، فرایند یا خدمت در طول چرخه حیات کامل آن ظرفیت بررسی تمام اثرات زیست محیطی یک محصول را دارد. این روش جامع و کل نگر می تواند با شناسایی پارامترهای اصلی تولید کننده آلودگی، طراحان را برای یک طراحی زیست محیطی تر و مدیران را به یافتن راهی برای کاهش آلودگی اجرای پروژه های عمرانی رهنمون کند. همچنین مروری بر پیشینه مطالعات زیست محیطی روی دریاچه ها نشان داد که اثرات مثبت ایجاد سد، مخزن و دریاچه ها: تعدیل شرایط آب و هوایی در مقیاس میکروکلیمایی، بهبود اوضاع اجتماعی - اقتصادی - بهداشتی، نقش زیبایی - تفریحی در منطقه، افزایش دبی رودخانه ها، کنترل سیلاب ها، به حداقل رساندن تلفات آب، سبز کردن بیابان ها و ایجاد زیستگاه هایی جدید برای جانداران و اثرات منفی ایجاد آن ها تاثیر منفی بر محیط فیزیکی و شیمیایی آب زیرزمینی و سپس رسوب گذاری، همچنین افزایش مواد مغذی و بعد از آن رشد و تجمع حشرات، مشکلات بهداشتی مانند انتقال بیماری ها و تغییر در منابع آب و غذایی یک منطقه و مسائل اجتماعی، مهاجرت ماهی ها، انتشار متان، دی اکسید کربن و دی اکسید نیتروژن از مخازن، جابه جایی افراد بومی که بی تجربه و غیرسیاسی هستند و شورزدایی بیان کرد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه حیات (LCA) ، دریاچه ها ، سدها