جایگاه تشبیه و استعاره در دیوان ساغر اصفهانی

محمدابراهیم بن محمداسماعیل متخلص به ساغر 1225 -1302( هجری قمری( از شاعران توانمند دوره قاجار و دوره موسوم به بازگشت ادبی است. ساغر اصفهانی تالیفات منظوم و منثور متعدد و متنوعی دارد که اکثر آنها تا کنون تصحیح شده است. آخرین اثر تصحیح شده از این شاعر، دیوان اشعار او موسوم به مشاهدات و مکاشفات مشتمل بر غزلیات و اشعاری در مدح خاندان رسالت و امرای وقت، موضوعات عاشقانه و عارفانه ، وصف طبیعت و پند و حکمت است. این دیوان بالغ بر ششهزار وپانصد بیت از نظر فنون و صنایع ادبی و ویژگیهای سبکی قابل بررسی و تامل است. در این مقاله تلاش شده تا نمونه هایی از انواع تشبیهات و استعارات و ویژگیهای آن در دیوان ساغر اصفهانی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. آشنایی با سبک شعری و دایره واژه ها و اصطلاحات رایج در آثار منظوم دوره قاجار که نموداری از ویژگیهای شعری دوره بازگشت به شمار میرود، از نتایج این مقاله است

کلیدواژه ها:

ساغر اصفهانی ، دیوان ساغر ، مکاشفات و مشاهدات ، تشبیه و استعاره