امکان سنجی تولید علوفه از پنج گیاه شورپسند در ایران
- سال انتشار: 1398
- محل انتشار: کنفرانس بین المللی گرد و غبار در جنوب غرب آسیا
- کد COI اختصاصی: DUSTSTORM01_004
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 696
نویسندگان
استادیارپژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
استادیارپژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
استادیارپژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
استادیارپژوهش، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
چکیده
کشت گیاهان شورپسند نظیر آتریپلکس یکی از گزینه های مناسب برای مدیریت مناطق بیابانی مطرح می باشد. کشت این گیاهان ضمن کاهش فرسایش بادی می تواند با تولید علوفه نیاز کشور به واردات غذای دام را کاهش داده و موجب رونق دامپروری در مناطق خشک و نیمه خشک گردد. گزارشات محدود موجود در منابع خارجی بیانگر تحمل متفاوت گونه های مختلف این گیاه به تنش های محیطی نظیر تنش شوری و خشکی می باشد. لذا انتخاب گونه مناسب این گیاه در مناطق بیابانی می تواند احتمال موفقیت پروژه های بیابان زدایی را افزایش دهد. متاسفانه تحقیقات جامع و بومی در این خصوص بسیار محدود می باشد. لذا تحقیق اخیر با هدف ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد تعدادی از گیاهان شورپسند در شرایط شور به مدت سه سال زراعی در مرکز ملی تحقیقات شوری انجام گرفت. گونه های مورد مطالعه شامل پنج گونه Atriplex halimus، A.lentiformis، A.canescens، A.nummularia و Kochia indica بودند. طرح آماری مورد استفاده کرت های خردشده با سه تکرار بود که اثر سال به عنوان فاکتور اصلی و گونه شورپسند به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. آبیاری گیاهان در طول دوره رشد توسط آب با هدایت الکتریکی 14 dSm-1 از طریق سیستم آبیاری بابلر بود. در هر سال علاوه بر تعیین شوری خاک، کمیت و کیفیت علوفه تولید شده اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که میزان علوفه تولیدی با افزایش سن در تمام گونه ها (به جز A.canescens) به طور معنی داری کاهش یافت. گونه های A.canescens و .K.indica بیشترین میزان علوفه تر (به ترتیب معادل 23/68 و 40/22 تن در هکتار در سال اول) و گونه های A.lentiformis و A.nummularia کمترین مقدار علوفه تر (به ترتیب معادل 7/7 و 8/97 تن در هکتار) را تولید کردند. نتایج همچنین نشان داد گونه های A.lentiformis و A.nummularia حاوی بیشترین میزان پروتئین (به ترتیب 14/02 و 13/2 درصد) بودند. کمترین میزان پروتئین معادل 9/66 و 10/47 درصد به ترتیب متعلق به A.halimus و A.canescens بود. در مجموع تولید Kochia indica و A.canescens با استفاده از منابع آب شور برای شورورزی توصیه می شود. ضمنا نتایج این تحقیق نشان داد که با گذشت زمان میزان شوری عصارخ خاک افزایش یافت.کلیدواژه ها
شورورزی، شوری، بیابانمقالات مرتبط جدید
- شناسایی و اولویت بندی توانمندسازهای تاب آوری در زنجیره تامین بخش بهداشت و درمان
- نقش فناوری های دیجیتال در پیشگیری و مدیریت اختلالات روانی: چالشها و فرصتها: یک بررسی مروری
- Effects of ozone concentration in combination with ultrasound irradiation on the reduction of residual daizinon and chlorpyrifos on tomato (Solanum Lycopersicum L.)
- نقش روغنهای طبیعی و رازهای مراقبت از پوست: بررسی خواص و مزایا
- تحلیل علمی اثرات ماساژ بر سیستم ایمنی بدن: بررسی مکانیزمها و نتایج بالینی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.