عملکرد لرزه ای ساختارهای ترکیبی مقاوم بلند مرتبه دارای پیکربندی قاب خمشی

طراحی مبتنی بر عملکرد، نیازمند درک کلی از پاسخ سازه به انواع مختلف حرکت زمین در سطوح مختلف است. روش های طراحی باید توجه ویژه به ویژگی های حرکات زمین به خصوص در حوزه نزدیک گسل داشته باشند. رکوردهای حوزه نزدیک بوسیله نمود تغییر مکان های ضربه ای ناگهانی زمین در مدت زمان کوتاه و انرژی بالا در بازه ابتدایی تاریخچه زمانی شناخته می شوند.یکی از مهمترین نتایج تغییر مکان جانبی و دریفت سازه، بروز آسیب های سازه ای و غیر سازه ای می باشد. بسیاری از مطالعات پیشین بیانگر این است که پارامترهای مذکور جهت نشان دادن همبستگی و ارتباط میان مشخصات پاسخ سازه و خطر لرزه ای، کارآمد است. سیستم قاب محیطی، یکی از راه های محدود کردن جابجایی طبقات در سازه های بلند می باشد. این سیستم موجب شباهت رفتار سازه به یک لوله تو خالی شده که در نتیجه، یک افزایش چشمگیر در سختی جانبی بوجود می آید. در این تحقیق؛ مدل های مطالعاتی قاب خمشی بصورت سازه های 20 طبقه بوده که در پلان و ارتفاع منظم می باشند. طرح اسکلت مقاوم مطابق با ضوابط طرح لرزه ای موجود در ویرایش چهارم آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله (استاندارد 2800) و مباحث ششم و دهم مقررات ملی ساختمان است. این پژوهش بر پایه ارزیابی نتایج تحلیل های دینامیکی غیرخطی، به بررسی روند تغییرات پاسخ لرزه ای اسکلت های ترکیبی مقاوم تحت طیف طرح ویژه ساختگاه، مطابق با ضوابط طرح لرزه ای موجود در ویرایش چهارم استاندارد 2800 می پردازد. موضوعات و نکات ارزیابی شده در این پژوهش، شامل پارامترهای پاسخ تغییر مکان جانبی و دریفت سازه و نیز تاثیر آرایش اسکلت های صلب داخلی در دامنه تغییرات پارامترهای مذکور می باشد. بر پایه ارزیابی نتایج این پژوهش، بیشترین میزان دریفت در یک سوم میانی سازه می باشد. همچنین بیشینه پارامترهای پاسخ تغییر مکان و دریفت سازه با تبدیل ساختار اسکلت از قاب خمشی محیطی به دسته شده، به ترتیب دچار کاهش و افزایش نسبی گردیده است.