تاثیر کلینیکی و رادیوگرافیک آلندرونات سدیم در پریودنتیت متوسط مزمن
محل انتشار: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد، دوره: 33، شماره: 4
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 536
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMDS-33-4_003
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398
چکیده مقاله:
مقدمه: بیماری پریودنتال یک وضعیت التهابی مزمن می باشد که با از دست رفتن اتصالات بافت همبند و استخوان آلوئول مشخص می شود. تحقیقات نشان داده اند که با تعدیل پاسخ میزبان می توان مانع از پیشرفت تحلیل استخوان شد. لذا روش هایی که قابلیت انجام این امر را داشته باشند می توانند بعنوان یک روش کمکی برای درمان پریودنتیت بکار روند. یکی از داروهای مورد استفاده در این خصوص، آلندرونات
سدیم می باشد. این مطالعه به هدف تعیین اثر آلندرونات بر روی تحلیل استخوان آلوئل در درمان بیماری پریودنتال، انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، 22 بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط مزمن، (11 مرد و 11 زن)، با دامنه سنی 35 تا 50 سال، به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول یک کپسول آلندرونات، هفته ای یکبار، به مدت 6 ماه دریافت نموده و گروه دوم، در طول دوره مطالعه Placebo دریافت کرد. برای تمام بیماران، فاز I درمان انجام شد. جهت بررسی ارتفاع استخوان، از هر بیمار، یک رادیوگرافی پری آپیکال به روش موازی در ابتدای مطالعه و رادیوگرافی پری آپیکال دوم با شرایط یکسان در پایان 6 ماه گرفته شد. رادیوگرافی ها از ناحیه دندان های پره مولر دوم و مولر اول فک پائین تهیه شد. سپس رادیوگرافی ها توسط نرم افزار Adobe Photoshop CS Version اسکن و مقایسه شدند. اندازه گیری های پریودنتال (عمق پاکت و سطح چسبندگی) از ناحیه دندان های پره مولر دوم و مولر اول فک پائین، برای همه بیماران در ملاقات اول و 6 ماه بعد انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های آماری Independent Sample t-test، Paired t-test، Mann-Withney U test، تحت آنالیز آماری قرار گرفتند.
یافته ها: پس از 6 ماه میانگین عمق پاکت در هر دو گروه، بطور معنی داری کاهش یافته بود (043/0و003/0P=). سطح چسبندگی فقط در گروه تجربی بطور معنی داری کاهش یافته بود (013/0P=). تغییرات ارتفاع استخوان آلوئل نیز پس از 6 ماه در هیچ یک از دو گروه معنی دار نبود.
نتیجه گیری: استفاده از آلندرونات بر روی پارامترهای مورد بررسی نسبت به (SRP) Scaling & Root planning به تنهایی موثرتر بوده ولی میزان تاثیر ناچیز بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نیلوفر جنابیان
استادیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سینا حقانی فر
استادیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
علی اکبر مقدم نیا
استاد گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
نیلوفر حسن نیا
دندانپزشک
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :