بررسی نگرش و عملکرد خود مراقبتی بیماران دیابتی بستری در بخش های سوختگی بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز در سال 1397

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 384

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCBMED08_253

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: دیابت یک بیماری مزمن متابولیک است که مستلزم رفتارهای خود مراقبتی و مشارکت فعال بیمار برای تحت کنترل قراردادن بیماری در تمام طول عمر می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش و عملکرد خود مراقبتی بیماران دیابتی بستری در بخش های سوختگی بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز انجام شد. روش کار: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته و به روش مصاحبه جمع آوری گردید. پرسشنامه شامل 3 بخش اطلاعات دموگرافیک، نگرش و عملکرد بیماران بود. حیطه عملکرد نیز شامل 5 بخش، آماده سازی صحیح و تزریق انسولین، مراقبت از پا، فعالیت های ورزشی و کنترل علائم هیپوگلیسمی بود. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و پایایی آن بوسیله آلافی کرونباخ در حیطه نگرش 84% و در حیطه عملکرد 91% مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان می دهد که؛ 21 (52.5%) بیمار زن و 19 (47.5%) بیمار مرد، با میانگین سنی 10.5 ±56.95 بودند. میانگین نمرات پرسشنامه در بخش نگرش 63.08 و عملکرد 35.89 بود. میانگین عملکرد بیماران در حیطه آماده سازی صحیح و تزریق انسولین 52.94، مراقبت از پا 41.07، فعالیت های ورزشی 19.17 و کنترل علائم هیپوگلیسمی 55.63 تعیین گردید. بین نگرش و عملکرد بیماران دیابتی در زمینه خود مراقبتی بطور جداگانه در سطوح مختلف تحصیلاتی، اختلاف معناداری وجود داشت (P<0.001). عملکرد بیماران دیابتی در زمینه خود مراقبتی دیابت دارای همبستگی مثبت و معنی داری با متغیرهای، نگرش بیماران در زمینه خود مراقبتی دیابت (r=0.651 و p<0.001)، سطح تحصیلات بیماران (rho=0.478 و p=0.002) و نوع داروی مصرفی بیماران (rho=0.343 و p=0.030) داشت، بطوریکه این سه عامل در مجموع 62 درصد (R(2)=0.62) از کل تغییرات عملکرد بیماران را به خود اختصاص داده بودند. بحث و نتیجه گیری: عملکرد خود مراقبتی بیماران با وجود بالا بودن سطح نگرش در سطح مطلوبی قرار نداشت که دلیل آن ضعیف بودن آموزش های ارائه شده به بیماران در زمینه عملکردی می باشد. لذا اهمیت به امر آموزش با هدف توانمندسازی بیماران در دو حیطه نگرش و عملکرد توسط مراکز بهداشتی درمانی و رسانه های جمعی باید مورد توجه واقع شود.

نویسندگان

روزبه راهبر

فوق تخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی، استادیار، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز

پریسا انصاری

کارشناس پرستاری، بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز

مهکامه خلفیان

کارشناس روانشناسی، دفتر بهبود کیفیت بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز

محسن نوربخش

کارشناس مدیریت خدمات بهداشتی درمانی- دفتر بهبود کیفیت بیمارستان سوانح سوختگی آیت اله طالقانی اهواز، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز