ماژولین اولسر، یک بدخیمی در اسکار سوختگی: یک مطالعه مجموعه- مورد در بیمارستان سوانح و سوختگی آیت اله طالقانی اهواز

مقدمه: زخم مارجولین یا کارسینوم سلول سنگفرشی یک نوع بدخیمی پوستی نادر و تهاجمی است که ناشی از زخم های مزمن پوست بخصوص زخم های سوختگی می باشد. در اکثر موارد زخم مارجولین پس از گذشت سال ها از زخم سوختگی بروز می کند. این مطالعه، با هدف شناسایی زودرس و درمان بموقع بدخیمی های پوست بعداز سوختگی انجام شد. روش کار: در یک مطالعه گذشته نگر، پرونده پزشکی بیمارانی که با زخم مارجولین از سال 1393 تا 1397 به بیمارستان آیت اله طالقانی اهواز مراجعه نموده اند، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت بیماران با توجه به سن، جنس، عضو درگیر، تشخیص تومور، سن بیمار در زمان سوختگی، و فاصله زمانی بین آسیب سوختگی و بروز بدخیمی و نوع پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات نشان داد که برای همه بیماران پس از نمونه برداری، تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی داده شد. نتایج: از 8 بیمار مبتلا به زخم مارجولین، 5 نفر زن و 3 نفر مرد (1.67:1) با میانگین سنی 50.25 سال (دامنه: 87-25 سال) بودند. فاصله بین اولین آسیب سوختگی تا بروز بدخیمی به طور میانگین 20/25 سال (دامنه: 30-12 سال) ثبت گردید. اندام تحتانی با پنج مورد (71/43%) بیشترین درگیری بافتی را داشتند. همچنین در اکثر موارد (75%) بدخیمی در سطح فلکسور زانو و زیربغل دیده شده است. درمان بیماران در 6 مورد اکسزیون و گرافت و دو مورد اکسزیون و فلپ بود. بحث و نتیجه گیری: تمامی توده های مشکوک یا زخم های با سابقه سوختگی مزمن باید بلافاصله بیوپسی شوند. همچنین در بررسی زخم های مزمن سوختگی سطوح فلکسور اندام تحتانی بخصوص سطح فلکسور زانو باید حساسیت بیشتری داشت. بنابراین شناسایی زودهنگام بدخیمی و درمان به موقع آن بسیار مهم است.