بررسی مقایسه ای الگوی ایجاد سوختگی در شیراز

مقدمه: سوختگی از چالش های کشورهای درحال توسعه از جمله ایران است که هزینه زیادی به سیستم درمانی کشور وارد می کند. برای مواجهه با این معضل، شناخت علل شایع سوختگی لازمه ی رویکرد صحیح به پیشگیری است. متد و روش کار: این پژوهش مقطعی گذشته نگر به بررسی ایپدمیولوژی بیماران سوختگی بستری در 7 سال گذشته در شیراز، جنوب ایران می پردازد و شیفت علل سوختگی را در دو دوره 3 و 4 ساله مقایسه می کند. 3571 بیمار وارد پژوهش شدند و علل سوختگی هریک استخراج شد. اطلاعات توسط SPSS آنالیز شد. نتایج: از 3571 بیمار، 2231 نفر (62.5%) بیماران را آقایان و 1340 نفر (37.5%) را خانم ها تشکیل دادند. میانگین سن بیمار 26.478 سال، میانگین درصد سوختگی 33.11% و میانگین طول بستری بیماران 14.42 روز بود. مورتالیتی بیماران 23% بود. سوختگی گرمایی با 2392 مورد (93.8%) در صدر اتیولوژی های سوختگی قرار گرفت. اختلاف زیادی نیز با رده ی بعدی اتیولوژی یعنی سوختگی الکتریکی با 178 مورد (5%) داشت. سوختگی شیمیایی نیز با 39 مورد (1.1%) در رده ی آخر علل قرار گرفت. در سوختگی گرمایی نیز سوختگی با آتش با 1470 مورد (41.2%)، انفجار با 992 مورد (27.8%)، مایعات داغ با 775 مورد (21.7%) و سوختگی با شی داغ با 55 مورد (1.5%) در رده های بعدی قرار گرفتند. در اطفال سوختگی با مایعات داغ (626 مورد معادل 50%) در صدر لیست علل سوختگی قرار گرفت، اما در بزرگسالان سوختگی با آتش (1149 مورد معادل 50%) و انفجار (796 مورد معادل 35%) مهمترین علل بودند. استنتاج نهایی: در مقایسه دو دوره 3 و 4 ساله، تفاوت چندانی در ترکیب اتیولوژی سوختگی ها ایجاد نشده است. هرچند افزایش شیوع سوختگی ها محسوس است و سوختگی ناشی از انفجار و مایعات داغ رشد چشمگیری داشت.