فاطمه نورمحمدی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دپارتمان گفتاردرمانی، تهران، ایران
زهراسادات قریشی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

مقدمه: اختلال بلع و بلع دردناک در بیماران سوختگی شایع می باشند. اختلال بلع در آسیب های سوختگی می تواند مرتبط با آسیب های استنشاقی، اینتیوبه بودن طولانی مدت، وجود تراکئوستومی و طولانی شدن بیماری های وخیم باشد. تمرینات دهانی- صورتی، تکنیک های درمانی غیرتهاجمی هستند که به صورت فعال و غیرفعال می باشند و بر عضلات ضعیف و عضلات صورت و دهان که دامنه ی حرکتی آنها کاهش یافته، اعمال می شوند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات دهانی- صورتی بر اختلالات بلع ناشی از جراحات آتش سوزی است. روش کار: مطالعه ی حاضر، با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی شامل؛ PubMed ، Scopus ، ISI صورت گرفته است. 8 مقاله ی مرتبط از بین 125 مقاله یافت شده بر اساس معیارهای ورود و از آغاز تا سپمتامبر 2016 انتخاب شدند. یافته ها: در تمامی 8 مقاله ذکر شده بود که تمرینات دهانی- صورتی باعث تحریک اعصاب جمجمه ای 10، 9، 7، 5 و 12 و افزایش قدرت عضلات اوربیکولاریس اوریس، مستر، بوکسینیتور، پتروگوئید طرفی و میانی، جنیوگلوسوس و عضله ی کامی- حلقی شده و در نهایت منجر به کاهش علایم اختلال بلع در فاز دهانی می شود. بر اساس مطالعات صورت گرفته، ارتباط مستقیمی بین تعداد روزهای انجام تمرین های دهانی- صورتی توسط آسیب شناس گفتار و بلع و تعداد روزهای تغذیه از راه دهان و کاهش مدت زمان بستری وجود دارد. نتیجه گیری: از آنجایی که اختلال بلع می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی، دهیدراسیون، آسپیریشن، پنومونی و مرگ شود و نقش آسیب شناس گفتار و بلع در مراکز سوختگی کمرنگ می باشد، لذا بر اساس نتایج مثبت تمرینات دهانی- صورتی، مداخلات زود هنگام این متخصصان در فاز حاد سوختگی می تواند بر بهبودی بیمار و ترخیص آنها موثر باشد.