مهرناز قوچیان - دانشجوی دکترای تخصصی، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سهیل سبحان اردکانی - دانشیار، گروه محیط زیست، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
همایون احمد پناهی - استاد، گروه شیمی تجزیه، دانشکده علوم پایه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
لعبت تقوی - دانشیار، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

باقیمانده داروها به عنوان ترکیبات آلاینده در منابع آبی منجر به ایجاد خطر برای انسان و دیگر جانداران می شود. بنابراین برای حفظ محیط زیست حذف آن ها از فاضلاب امری ضروری است. لذا این مطالعه با هدف بررسی کارایی حذف داروی تاموکسیفن توسط نانوذرات مگنتایت عامل دار شده با هیدروکربن های درخت سان از محلول آبی انجام شد. به این منظور جاذب به روش هم رسوبی شیمیایی سنتز و کارایی آن در حذف دارو مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگی های ظاهری جاذب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، دستگاه پراش پرتو ایکس، pH نقطه صفر (pHpzc)، طیف مادون قرمز،  آنالیز TGA و منحنی VSM بررسی شد. غلظت باقیمانده تاموکسیفن در محلول آبی توسط دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 236 نانومتر خوانده شد. نتایج بیانگر آن بود که با افزایش زمان تماس تا 40 دقیقه، مقدار pH برابر با 7 و مقدار جاذب تا 03/0 گرم، کارایی حذف تاموکسیفن از محلول افزایش می یابد. همچنین پیروی فرایند جذب از ایزوترم جذب فروندلیچ و مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم به اثبات رسید. با استناد به نتایج می توان اذعان کرد که از نانوذرات مگنتایت عامل دار شده با هیدروکربن های درخت سان می توان به عنوان یک جاذب موثر و در دسترس برای حذف باقیمانده تاموکسیفن از فاضلاب و پساب شرکت های دارویی استفاده کرد.

تاموکسیفن, نانوذرات مگنتایت, هیدروکربن های درخت سان, ایزوترم, سینتیک, جذب