محمد عبادی - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
محمد رضا مزدیان فرد - دانشیار، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
مجید علی آبادی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند، بیرجند، ایران

با توجه به اهمیت و حساسیت آب در پالایشگاه اصفهان در دو دهه گذشته، تلاشی مستمر در بهینه سازی مصرف آب، بازیافت و احیای پساب های حاصل از واحدهای مختلف عملیاتی صورت گرفته است. پساب واحد اسمز معکوس، که به استخرهای تبخیری پالایشگاه می ریزد، در کانون توجه پژوهشگران برای بازیافت آب قرار گرفته است. یکی از روش های مدرن برای افزایش بهره وری در بازیافت آب شور، روش تقطیر غشایی است که در این پژوهش به منظور بازیافت پساب شور مورد توجه قرار گرفت. در این پژوهش، مدل سازی RSM به منظور بهینه سازی و پیش بینی شرایط عملیاتی تقطیر غشایی پساب لب شور خروجی واحد RO پالایشگاه اصفهان مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش ها با استفاده از غشای میکرومتخلخل تجاری پلی تترافلرواتیلن بر پایه پلی پروپیلن و با ماژول غشایی صفحه تخت با سطح موثر غشایی هشتاد سانتی متر مربع انجام شد. در این پژوهش اثر سه فاکتور دمای خوراک، دبی خوراک و دمای تراویده، بر شار تراویده با استفاده از نرم افزار Design Expert مطالعه شد. نتایج حاصل از مدل سازی نرم افزاری نشان داد که دمای خوراک بیشترین تاثیر را در افزایش شار تراویده دارد به طوری که میزان تاثیر آن بیش از دو برابر اثر دمای تراویده و دبی خوراک است. مقدار بیشینه شار تراویده بهینه در محدوده آزمایش ها L/m2h 67/59 با درجه مطلوبیت 957/0 در شرایط عملیاتی دمای خوراک 70 درجه سلسیوس، دمای تراویده 15 درجه سلسیوس و دبی خوراک 2 لیتر بر دقیقه تعیین شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد روش تقطیر غشایی تماس مستقیم می تواند با موفقیت به منظور بازیافت پساب خروجی RO پالایشگاه اصفهان به کار گرفته شود. بهینه سازی پارامترهای عملیاتی در شرایط اقلیمی گرم و سرد اصفهان نیز با استفاده از مدل سازی نرم افزاری قابل محاسبه است.

تقطیر غشایی روش سطح پاسخ, پلی تترافلرواتیلن, بهینه سازی, اسمز معکوس