رابطه بین سبک های تدریس کلاس با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال ۱۳۹۳

مقدمه: تغییرات و پیشرفت ها در فن آوری آموزشی موجب شده تا آموزشگران، روش های سنتی آموزشی را مورد بازنگری قرار داده و تاکید بیشتری بر اهمیت توجه به سبک های یادگیری دانشجویان در طراحی و ارائه دوره های آموزشی بنمایند. با توجه به اهمیت و نقش سبک های تدریس در میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین سبک های تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گلستان با انگیزش و پیشرفت تحصیلی انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی_مقطعی بروی ۳۱۳ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال تحصیلی ۱۳۹۳_۱۳۹۴ انجام گرفته است. از ابزار های پیشرفت تحصیلی هرمنس، انگیزش هارتر و سبک تدریس استفاده گردید که روا و پایا می باشند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی فریدمن و اسپیرمن استفاده می گردد. یافته ها:یافته ها نشان داده است که بین سبک تدریس و پیشرفت تحصیلی(۰.۰۰۱)و سبک تدریس و انگیزش( ۰.۰۰۷) ارتباط معنی داری مثبت وجود دارد. نتیجه گیری: انگیزش عامل اساس پیشرفت تحصیلی بیان شده است. در واقع انگیزش تحصیلی به طور مستقیم عملکرد تحصیلی را تحت تاثیر قرار میدهد. با ارائه تنوع در سبک تدریس می توان پیشرفت تحصیلی و انگیزش را در دانشجویان تقویت کرد.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان علوم پزشکی ، سبک تدریس