یوسف اسمری برده زرد - دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
نور علی خسروی بابادی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (آجا)، تهران، ایران
هادی انصاری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، اصفهان، ایران
محمد مسعود متولی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

مقدمه: بدتنظیمی هیجان یکی از عوامل زمینه ساز و نگهدارنده پرخوری است. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی هیجان محور بر تنظیم هیجان و دورههای پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری بود. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمهتجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با پیگیری شش هفته ای با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder)تهران که به مراکز درمان چاقی مراجعه کرده بودند تشکیل دادند. نمونه به روش در دسترس انتخاب شد و شامل 26نفر بود که در یکی از مراکز درمان چاقی اختلال پرخوری آنها تشخیص داده شده بود. افراد نمونه به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفری کنترل و آزمایش قرار داده شدند و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان و پرخوری (Difficulties in Emotion Regulation Scale)را تکمیل نمودند. گروه آزمایش طی 29جلسه (مدت هر جلسه یک ساعت و نیم بود) در مداخله شرکت کردند؛ اما گروه کنترل تنها پس از اتمام مطالعه و برای رعایت اخلاق مورد مداخله قرار گرفتند. در پایان دوره مداخله، پرسشنامه مجددا توسط گروههای آزمودنی تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار SPSS 24 در سطح 0/05 تحلیل شدند. یافته­ها: گروه درمانی مبتنی بر رویکرد درمان متمرکز بر هیجان در گروه آزمایش به طور معناداری (P≤0/05)منجر به کاهش نمره کلی دشواری هیجانی و شاخص دورههای پرخوری در اختلال پرخوری گردید. نتیجه­گیری: براساس یافته ها میتوان گفت که درمان متمرکز بر هیجان باعث بهبود نشانه های اختلال پرخوری میشود

پرخوری, تنظیم هیجان, درمان متمرکز بر هیجان