مفهوم غیاب در ادبیات

جستار حاضر می کوشد، با توجه به آرای انتقادی پی یر ماشری ، مفهوم غیاب را در ادبیات و نظریه ادبی بررسی کند، و به نمونه هایی از این غیاب در آثار ادبی نویسندگانی همچون شکسپیر، چارلز دیکنز، تامس هاردی، جرج ارول و ویلیام فاکنر اشاره کند. منظور از غیاب در نقد ادبی این است که معنا هیچ گاه به طور کامل حضور ندارد و نمی توان تفسیری واحد، قطعی و بی تغییر از اثری ارائه داد. و این یعنی تعین ناپذیری معنای اثر ادبی، زیرا معنا در تعامل میان اثر و خواننده شکل می گیرد. غیاب از مختصات مهم بازنمایی ادبی است، و از این روست که برخی نویسندگان از غیاب به منزله تمهیدی ساختاری، معنایی، روان شناختی و فلسفی بهره می گیرند تا بتوانند مفاهیم و مضامین ضمنی را بیان کنند. در این جستار می خواهیم مفهوم غیاب را از زاویه دید اندیشمند معاصر، پی یر ماشری (1938- ) در کتاب نظریه خلق اثر ادبی (1978) بررسی کنیم. واژگان کلیدی: غیاب، حضور، نظریه ادبی، پی یر ماشری، نظریه خلق اثر ادبی.

کلیدواژه ها:

غیاب ، حضور ، ادبیات ، پی یر ماشری ، نظریه خلق اثر ادبی