معنویت گرایی در محیط کار دانشگاه و اثربخشی رهبری گروههای آموزشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقشپیش بینی کننده ی معنویت­گرایی در اثربخشی رهبری در محیط کار دانشگاه است. این پژوهش ازنظر هدف، یک تحقیق کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده ها، کمی به روش پیمایشی توصیفیمی باشد. نمونه آماری به روش تصادفی طبقه ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 115 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجاییدر سال تحصیلی 94-93بودند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه معنویت در محیط کار میلیمان و همکاران و پرسشنامه رامسدن با عنوان اثربخشی رهبری در گروه های آموزشی دانشگاه است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها، توسط پنج تن از اساتید متخصص درزمینه موضوع،تائید شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده  از نرم افزار SPSS نسخه 22 بوده است. میزان آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی ابزارها به ترتیب، .89و.87به دست آمد. یافته ها نشان داد که ضریب همبستگیمعنویت گرایی در محیط کاربر اثربخشی رهبری با میزان .75 در سطح اطمینان 95%معنی دار است. همچنین، با توجه نتایج ضرایب استاندارد،کار معنادار و هم سویی باارزش ها، به ترتیب.26و .31 و در سطح اطمینان 95% معنی دار هستند؛  بر اساس نتایج حاصل شده، مولفه ی هم سویی باارزش ها به تنهایی می تواند قوی ترین پیش بینی کننده ی اثربخشی رهبری مدیران در گروه های آموزشی باشد و0.54 درصد از واریانس اثربخشی رهبری مدیران گروه های آموزشی را به گونه ای معنادار(.05p< ) تبیین نمایند.

کلیدواژه ها:

معنویت گرایی ، رهبری در سازمان ، اثربخشی رهبری ، معنویت در محیط کار دانشگاه ، مدیران گروه