نقی دشتی - دانشجوی دکتری، اردبیل، دانشگاه محقق اردبیلی، گروه روانشناسی
عباس ابوالقاسمی - استاد، دانشگاه گیلان، گروه روانشناسی

هدف پژوهش،تعیین نقش خودارائگی، خودتنظیمی و رگه های تاریک شخصیت در پیش بینی وابستگی دانشجویانبه شبکه های اجتماعی مجازی است. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماریپژوهش شامل همه دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1395 بهتعداد 3200 نفر بود که از بین آن ها تعداد 236 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ایانتخاب شدند. داده ها از طریق مقیاس خودتنظیمی (شواررز،1999)، پرسشنامه خودارائه گری(آکرمن،1979)، مقیاس رگه های تاریک شخصیت (جوناسونو وبستر،2010) و مقیاس محقق ساخته وابستگی بهشبکه های اجتماعی مجازی (دشتی،2016) جمع آوری شدند. برای تحلیل یافته ها از رگرسیونچند متغیری استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودتنظیمی (p=0/03) و خودارائه گری (p=0/017) در پیش بینی وابستگی به شبکه های اجتماعیمجازی نقش معنی داری دارند. (p=0/05) و R2 = 0/045. این یافته ها بیان می کند که خودتنظیمی وخودارائه گری، قابلیت پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی را دارا می باشند.

اعتیاد به شبکه های اجتماعی, خودارائه گری, خودتنظیمی, رگه های تاریک شخصیت, دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی