علی اکبر محمدی - مربی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.
حسین علیدادی - دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد باقر دلخوش - مربی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.
سیده حوریه فلاح - مربی،گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.

زمینه و هدف: قرار گرفتن در معرض صدای محیط زیست ناشی از ترافیک در مناطق شهری شایع است و منجر به افزایش خطر برای سلامتی انسان می شود. با توجه به وسعت شهر و خطرات ناشی از آلودگی صوتی حاصل از تردد وسایل نقلیه فراوان برای شهروندان، مطالعه حاضر با هدف تعیین آلودگی صوتی و همچنین متوسط شاخص سطح صدا در مناطق  پر تردد  نیشابور انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی و مقطعی  در  سه ماه اول سال1394 در شهر نیشابورانجام شد. در این مطالعه اندازه گیری به مدت 30روز در طی روزهای هفته به جز روزهای تعطیل در 6 ایستگاه میدان امام خمینی (ره)، میدان امام انقلاب، میدان خیام، میدان آزادی، چهارراه بعثت و خیابان عطار که جزء مناطق شلوغ و مهم نیشابور می باشند، در سه بازه زمانی انجام گرفت. دستگاه مورد استفاده در این سنجش، صداسنج مدل SVAN953 ساخت کارخانه Casella انگلستان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) انجام شد. یافته ها: میانگین میزان صوت در ایستگاه های مورد بررسی (ایستگاه های 6-1) به ترتیب در محدوده 5/16±100/06، 5/15± 93/38، 4/96± 86/58، 5/15±93/38، 4/15±97/38 و 2/17±96/90 دسی بل قرار گرفتند که بیشترین مقدار تراز مربوط به میدان امام خمینی (ره) (معادل صوت به مقدار 4/125 دسی بل) در بازه زمانی صبح (ساعت 9-7) که جزء مناطق تجاری است و کمترین آن مربوط به چهارراه بعثت (80/2 دسی بل) در بازه زمانی عصر (ساعت 19-17) که جزء مناطق مسکونی است، بود. نتیجه گیری: در همه ایستگاه های مورد بررسی تراز شدت صوت بالاتر از حد مجاز توصیه شده برای مناطق مسکونی و تجاری است. با توجه به اثرات و عوارض زیان بار این عامل محیطی، انجام مطالعات مداخله ای جهت بررسی عوامل ایجاد کننده آلودگی ضروری می باشد.

آلودگی صوتی, تراز فشار صوت, نیشابور