حذف آنتی بیوتیک سولفادی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانو لوله های کربنی
عنوان مقاله: حذف آنتی بیوتیک سولفادی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانو لوله های کربنی
شناسه ملی مقاله: JR_JREH-4-1_001
منتشر شده در شماره 1 دوره 4 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JREH-4-1_001
منتشر شده در شماره 1 دوره 4 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
ابوالفضل رحمانی ثانی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
احمد حسینی بنده قرائی - پژوهشگر گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی کاشمر،کاشمر، ایران
مهسا نعیمی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
آمنه نویدزاده - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
خلاصه مقاله:
ابوالفضل رحمانی ثانی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
احمد حسینی بنده قرائی - پژوهشگر گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی کاشمر،کاشمر، ایران
مهسا نعیمی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
آمنه نویدزاده - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
زمینه و هدف: آنتی بیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط می تواند مشکلات زیست محیطی جدی را به وجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روش ها:در این پژوهش تجربی- مشاهده ای تاثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظت های مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلیلیتری، در دمای آزمایشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت.
یافته ها: حداکثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب 0/04g، زمان تماس 30min و غلظت اولیه 20mg/L بود که 94/5 به دست آمد. یافتهها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشpH افزایش مییابد و در 6=pH به حداکثر مقدار خود میرسد و سپس مجددا کاهش پیدا میکند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت 100mg/L و حجم 50mL، دوز 0/04g بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس 30min اتفاق میافتد. جذب آنتی بیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=R2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (09937=R2) پیروی میکند.
نتیجه گیری:نانولولههای کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی متوکسین از محلول آبی دارند.
کلمات کلیدی: کلید واژه: سولفا دی متوکسین, آلاینده های دارویی, محلول آبی, نانو لوله های کربنی, جذب
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/884848/