بررسی ارتباط میان فعالیت بدنی و شاخص های آنتروپومتریکی در دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبائی

مقدمه: شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد فعالیت ورزشی از ایمن ترین و کم هزینه ترین روش ها برای بهبود وضعیت ترکیب بدنی افراد می باشد. امروزه تغییر سبک زندگی به سمت یکجانشینی و بی تحرکی باعث کاهش میزان فعالیت بدنی افراد جامعه شده است. هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط میان فعالیت بدنی و شاخص های آنتروپومتریک در دانشجویان رشته ی تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی می باشد.روش شناسی: مطالعه ی حاضر از نوع همبستگی همراه با پرسشنامه بود. جامعه آماری این پژوهش 68 نفر از دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبائی بودند. ابتدا داده ها ازطریق پرسشنامه دموگرافیک جمع آوری و ثبت گردید. همچنین میزان فعالیت بدنی دانشجویان از طریق پرسشنامه IPAQ محاسبه شد، سپس ترکیب بدنی دانشجویان با استفاده از دستگاه بادی کامپوزیشن omron مدل bf511 اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS ورژن 21 استفاده گردید.یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از همبستگی مثبت و معنی دار میان سطح فعالیت بدنی با توده عضلانی و عدم ارتباط سطح فعالیت بدنی با دیگر شاخص های ترکیب بدنی ( چربی زیرپوستی و چربی احشایی بود P> 0.05نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان بیان کرد که افزایش سطح فعالیت بدنی می تواند به عنوان یک راهکار مناسب جهت بهبود تناسب اندام در دانشجویان در نظر گرفته شود که این مسئله می تواند مزایای فیزیولوژیکی بسیاری را در سلامت افراد به همراه داشته باشد.لذا برنامه های مستمر تفریحی_ فیزیکی برای افزایش فعالیت دانشجویان ارشد یک راهکار مناسب جهت تحقق اهداف سلامت میباشد.

کلیدواژه ها:

ترکیب بدن ، پرسشنامه ، کیفیت زندگی ، IPAQ ، توده عضلانی