مروری برمدل های پذیرش فناوری BIM در سطح فردی

در سال های اخیر، فناوری های اطلاعاتی جدید با سرعت زیادی در حال توسعه و پیاده سازی هستند. همگام شدن با این فناوری ها در بازار امروز که رقابت و مزیت های رقابتی، حرف اول را برای بقای سازمان ها می زنند، بسیار حیاتی و مهم به نظر می رسد. مدل سازی اطلاعات ساختمان BIM، با نقش یکپارچه سازی تمامی اطلاعات محیط پروژه ها، مزیتی رقابتی است که در راستای پیاده سازی آن، ابتدا می بایست در سطح تصمیم گیرندگان اصلی یعنی مجریان دولتی و مدیران ارشد سازمان ها، پذیرفته شود. از طرفی، سازمان ها سطح موردنیازی از آمادگی را جهت پیاده سازی موفق BIM نیاز دارند که خود به پذیرش آسان تر این فناوری ها در بین اعضای سازمان، کمک می کند؛ در واقع، هرچه سازمان ها آمادگی بیشتری جهت پیاده سازی BIM داشته باشند، آسان تر آن را می پذیرند. از طرفی مساله عدم پذیرش یک فناوری، همواره ریشه در مسائل فنی، مالی و قانونی ندارد و مسائل مربوط به افراد و نگرش آنها، می تواند هم تاثیر مثبت بر این موضوع داشته باشد و هم اینکه با تاثیر منفی خود، بر سر راه پذیرش یک فناوری، سنگ اندازی کند؛ به عبارتی دومین سطح پذیرش BIM، باید در میان کارکنان رده های پایین تر سازمان شکل گیرد تا پیاده سازیBIM با مقاومت از جانب آنها مواجه نشود. از این رو تحقیق حاضر که به صورت مروری بر تحقیقات گذشته انجام شده است، قصد دارد به شناسایی عوامل رفتاری و فردی ای بپردازد که در پذیرش کارکنان نسبت به فناوری BIM تاثیر دارند و از طریق جستجو در تعدادی از پایگاه های تحقیقاتی داخلی و خارجی و به فاصله سال های 2000 تا 2018استخراج شده است.

کلیدواژه ها:

مدل سازی اطلاعات ساختمان ، آمادگی ، پذیرش ، پیاده سازی